Džemilić Planje

IMAM Haris Zahirović, PREDSJEDNIK Turkeš Mustafa, ČLANOVI: Sarajlić Šaban, Piro Hazim, Piro Emin, Mujkić Husejn  i Ostrvica Nihad.

Naziv džamije, istorijat

  Džemat Džemilić Planje nalazi se na zapadnoj granici opštine Tešanj i graniči sa opštinom Teslić. Od Tešnja je udaljen 6 kilometara.

  Graniči sa džematima Oraš Planje, Raduša i Jevadžije.

  Tačan datum postojanja džemat Džemilić Planje ne zna se. No međutim i prije gradnje džamije 1972. godine, vjerski život je održavan. Džemat je posjedovao mekteb – mesdžid za koji se također ne zna tačan datum nastanka, odnosno kada je napravljen (izgrađen). Zemljište na kojem se nalazio mekteb, današnja džamija i ostali prateći objekti, uvakufio je Islamović r. Salko. Dimenzije tog mesdžida su bile 6,00 x 6,00 m., i nalazio se uz samu sadašnju džamiju. U njemu se održavala vjerska pouka (tečaj), klanjana teravija-namaz, jacija-namaz uoči petka i ponedjeljka kada je učen Jasin i dova, i ta tradicija postoji i dan-danas. Džuma-namaz se obavljala u Oraš Planjama i Čaršiji...

  Inicijativa o gradnji džamije pokrenuta je na ''Hatmama'' 1969. godine, o čemu svjedoči i članak u Glasniku VIS-a u SFRJ Sarajevo, br. 1-2, godina XXXII od 1969., na str. 51-52. u rubrici ''Manifestacije vjerskog života'', gdje se kaže sljedeće: ''U džematu Džemilić Planje, gdje je tečaj vodio Hamdi ef. Karamović, završilo je hatmu 20 polaznika. Prilikom svečane hatme Hfz. Muharem ef. Ljevaković je pokrenuo akciju za gradnju džamije, pošto u mjestu postoji samo jedan mesdžid čija je zgrada u dotrajalom stanju. Odmah su se javili prvi vakifi...''

  Pokretaći i nosioci akcije izgradnje džamije su bili: Alihodžić r. Alija i Žilić r. Ibrahim i njihovi sinovi. Najveći vakifi (donatori) te izgradnje su bili: h. Meho Talo dao ciglu, r. Husein Karamović građu za krov i r. Zula Karamović crijep, zvučnike i pojačalo džamiji uvakufila je Zekija Rosović.

  Džamija je završena i svečano otvorena 18. augusta 1972. godine.

  U agresiji 1992-1995. godine džamija je bila teško oštećena direktnim pogocima granata, (džemat je bio prva linija jer teritorijalno graniči sa opštinom Teslić), krov srušen, zidovi probijeni, stolarija uništena, i sve sanirano 1996/1997. godine. Ponovno svečano otvorenje renovirane džamije je bilo 30. augusta 1997. godine.

  Površina džamije iznosi: 14,00 x 9,00 m, mahfil 5,00 x 9,00 m. Visina munare 37 m.            

  Imamski stan je uz džamiju i izgrađen je 1989. godine (dimenzije 8,00 x 8,00 m) koji je također u agresiji oštećen i renoviran. U toku izgradnje imamskog stana žene džemata su dale i svoj doprinost tako što su ubrale sredstva za krov kuće.

  Džemat posjeduje i opremljenu gasulhanu 4,00 x 5,00 m, čija je gradnja završena u 2000. godini i puštana u funkciju u danu kurbanskog-bajrama. Sredstva za izgradnju gasulhane su izdvojila braća: Muharemović Jasmin i Esad.

  U 2005. godini je asfaltiran prilaz puta džamiji sa haremom, završen i puštan u funkciju uoči ramazanskog bajrama. U davanju sredstava za ovu akciju posebno se istakao Turkeš Izudin (Izo) rođen u Dž. Planjama a živi u Raduši.

  U decembru 2007. godine je pokrenuta akcija uvođenja centralnog grijanja u džematu (džamija, mektebska učionica i imamski stan) koja je i uspješno završena i grijanje pušteno u funkciju 22. novembra 2008. godine. U ovoj godini je i renoviran imamski stan (fasada), izgrađena kotlovnica i garaža.

  U džematu se gradi i mesdžid u Alihodžićima. Gradnja započeta 2003. godine a inicijator i najveći učesnik gradnje je Alihodžić Omer. U njemu se klanja teravih-namaz.

  Također u izgradnji je i šehidsko obilježje čija gradnja je započeta 2008. g. A džemat ima 31. šehida: Aličković (Kasima i Nure) Dževad, 1970-1993; Alihodžić (Salke i Mine) Smajl, 1948-1994; Čizmić (Mehmeda i Behije) Jusuf, 1944-1995; Čizmić (Jusufa i Hanife) Senad, 1974-1992; Ćerimović (Mehmeda i Fatime) Mujo, 1972-1993; Kokić (Huse i Paše) Salih, 1954-1994; Ostrvica (Mustafe i Melve) Ramiz, 1953-1993; Piro (Mehmeda i Mume) Adem, 1950-1992; Piro (Saliha i Fate) Mirsad, 1975-1994; Piro (Emina i Hatidže) Muhammed zvani Hamelja, 1960-1993; Piro (Tahira i Bademe) Mujo, 1971-1993; Ramić (Hamzalije i Fatime) Vehid, 1974-1995; Sarajlić (Đulage i Refije) Hamzalija, 1967-1995, dobitnik priznanja ''Zlatni ljiljan'' – posthumno; Sarajlić (Đulage i Refije) Mehmedalija, 1965-1992; Šaćirović (Rame i Paše) Ermin zvani Germa, 1967-1993; Šaćirović (Rame i Paše) Osman, 1972-1995; Turkeš (Smajla i Mine) Almir zvani Arap, 1974-1994; Turkeš (Sinana i Umihane) Halid, 1932-1992; Turkeš (Šemse i Ćefe) Jasmin zvani Esnaf, 1968-1993; Turkeš (Ibrahima i Mine) Mensur, 1973-1993; Karamović (Mehe i Refije) Besim, 1960-1994; Karamović (Mehe i Refije) Rasim, 1958-1994; i civilne žrtve rata: Ramić Bego, 1953-1992; Talo Hamzalija, 1951-1992; Ramić Huso, 1920-1993; Ostrvica Rešida, 1985-1993; Travnjak Ferida, 1952-1993; Piro Emira, 1961-1993; Turkeš Mina, 1957-1995; Alihodžić Meho, 1991-1995; Turkeš Fahrudin, 1974-1997.

  Džemat broji 350 domaćinstava i sastoji se od palanki (mahala) koje su dobile nazive po prezimenima porodica koje su nastanjene u ovom džematu, a one su: Turkeši, Pire, Karamovići, Žile, Turalije, Ostrvice, Hojkure, Tale, Kokići, Ramići, Alihodžići, Travnjaci, Sinanovići, Sarajlići, Mujkići, Rahići...

  Imami

  Osobe koji su obavljale dužnost imama u džematu su: Karamović (Avdije) r. Mehmed ef. zvani ''Hodža'' prvi imam džemata; zatim priučeni imami: Turkeš r. Husejn, Ćorić r. Adem, Turkeš r. Himzo, Alihodžić r. Mehmed, Turkeš r. Tahir, Ćerimović r. Husejn; i stalni imami džemata: h. Karamović (Huseina) r. Hamdo ef., od 1954-1989.g., Halilović (Ragiba) Ramo ef., od 1989-2001.g. (završio GHM u Sarajevu i IPF u Bihaću 2006.), i sadašnji imam Zahirović (Salema) Haris ef., od 2001. godine.

  Zahirović (Salema) Haris ef., rođen je u Kaknju, 03. jula 1979. g., završio Elči Ibrahim-pašinu medresu u Travniku 1994-1998. g., trenutno na IPF u Bihaću treća godina. Oženjen i ima dvije kćerke.

  Naj značajniji vakifi džemata

  Pored navedenih vakifa u toku izgradnje džamije uvakufljavane su i parcele predviđene za mezaristane. Poznata su imena sljedećih vakifa mezaristana: mezarje ''Kokići'' uvakufio Kokić r. Osman, mezarje ''Tale'' uvakufila Kamišević r. Zula, mezarje ''Bejtrai'' uvakufio Ostrvica r. Ibro, mezarje ''Kopovine'' uvakufio Rahić r. Hasan, mezarje ''Pire'' Piro Juso, Meho i Zaim; parcelu ''Repišće'' uvakufio Ostrvica r. Ibro, parcelu ''Križ'' uvakufio Piro r. Hamdo, parcelu ''Luka'' uvakufili h. Piro Rasim i Mina...

   Mujezini

  Džematski mujezini su bili: h. Alihodžić r. Nurija, Žilić r. Meho, h Turkeš r. Juso, Turkeš r. Himzo, Ramić r. Huso, h. Piro r. Husejn, Ramić r. Sinan, Hojkurić Hamza. Stalni mujezin džemata od 1989. godine je h. Piro (Alije) Mustafa, koji po potrebi mijenja i imama u odsutnosti.

   Mekteb, (punktovi, broj polaznika koji uče u Kur'anu i ukupan broj)

  Džemat posjeduje jedan punkt mektebsku učionicu kod džamije 4,00 x 8,00 m.

  Mektebska učionica je izgrađena 2000/2001. godine i puštena u funkciju u septembru 2001. godine sa početkom mektebske nastave. Do tog perioda nastava se izvodila u džamiji. Veliki dio sredstava za izgradnju učionice uložio je Alihodžić Omer, dok je Kokić Jasmin za potrebe mekteba uvakufio kompjuter, a Alihodžić Ibrahim TV.

  Broj polaznika koji uče u Kur'anu u mektebskoj 2008/2009. godini je 39. A ukupan broj polaznika mektebske nastave je 102 polaznika: ilmihal 38, sufara 25 i Kur'an 39.

  Mukabele (od kad se uče i koji su učači bili u proteklom periodu)

  Ne zna se tačna godina početka učenja mukabele. Ali mukabela se učila i prije gradnje džamije, dakle, i u mektebu. Pored imama džemata mukabelu su učili: Turkeš r. Himzo, Žilić r. Meho, Hojkurić r. Numan, h. Piro r. Husejn, Piro Enes ef., Piro Enesa, h. Turkeš Enes, Turalić Muhamed, Bašić Senid ef., h. Turkeš Hamzalija, Turkeš Senada, Turkeš Edina...

  Osobenost džemata (značajan datum, obilježenja određene svečanosti i dr.)

  Posebna osobenost je, možda, što džemat posjeduje veliki broj mezaristana (dosta privatnih) čiji broj prelazi 70...

  Predsjednici džematskih odbora (mutevelije – hronološki po pamćenju)

  Zapamćene su sljedeće mutevelije: Ćerimović r. Husejn, Turkeš r. Mujo, Piro r. Mehmed, Hasić Husejn, h. Turkeš r. Juso, Turkeš r. Huso, h. Alihodžić r. Nurija, Piro r. Ibrahim, Piro M. Mustafa, h. Piro A. Mustafa i  Turkeš Mesud..

   Hadžije (od 1966. do danas po sjećanju)

  Hadžije koje su preselile na Ahiret: Karamović r. Hanka, Đulić r. Mujo, Piro r. Husejn, Piro r. Mahmut i r. Tahira, Rahić r. Fatima, Karamović r. Hamdo ef., Alihodžić r. Mehmed, Alihodžić r. Nurija, Žilić r. Hasan, Kokić r. Nazif...

  Žive hadžije: Turkeš Sabahudin, Turkeš Enes, Karamović Mumin, Turkeš Redžo, Alihodžić Omer, Piro A. Mustafa, Ramić Hamzalija i Hajrija, Alihodžić Mejra, Turkeš Hamzalija i Rajza, Piro Rasim i Mina, Rahić Husejn, Talo Meho, Đulić Šerifa...

  Šerijatska vjenčanja u 2008.g.

  U 2008. g. šerajtski brak su sklopili: 1. Šaćirović Admir i Unkić Melisa, 2. Kokić Fadil i Joldić Ervina, 3. Turkeš Muris i Ramić Merima, 4. Turkeš Ramo i Hatić Almedina, 5. Turkeš Smajo i Plančić Edisa, 6. Mujkić Sedin i Isić Alma, 7. Žilić Mihret i Mujkić Mirnesa, 8. Ćerimović Husejin i Halilović Arnela, 9. Turkeš Elvir i Omerbašić Emina i 10. Sarajlić Eniz i Ćorić Nihada.

 Akika u 2008.g.

  Akika u 2008. god. je uprilićena kćerkama Kokić Adila i Mirele, i Piro Rame i Adele.

  Polaznici mekteba koji su završili medresu, FIN ili IPF

  Medresu: Karamović (Hamde) Mehmed u Tešnju, Piro (Rasima) Enisa u Zagrebu, Enes i Enesa GHM u Sarajevu.